اتصال روی هم یا اورلپ تاکنون به عنوان روشی مهم و کاربردی برای میلگرد های قطر پایین مورد استفاد قرار می گرفت ولی به دلیل دارا بودن معایبی همچون عدم استحکام محل اتصال، پیچیده بودن آرایش میلگرد ها ، ایجاد مقطع ثانویه بزرگتر از حالت پایه و همچنین افزایش هزینه ، استفاده از آن برای میلگرد های با قطر بالا دراغلب استانداردها و آیین نامه ها ممنوع شده است.
با توجه به معایب زیاد در روش اتصال روی هم به کاربردن روش اتصال مکانیکی یا کوپلر جایگزین مناسبی برای حذف روش اتصال روی هم گردید ولی بالا بودن هزینه، غیر قابل اجرا بودن این روش در بعضی از مقاطع ،سنگینی و پرتابل نبودن تجهیزات و زمانبر بودن اجرای این تکنولوژی ، منجر به توسعه نیافتن آن، در صنعت ساختمان گردیده است.
همواره به دلیل وجود بارهای کششی، خمشی و گاها پیچشی در سازه ها نحوه درست اتصال میلگردها در درون بتن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد.
انواع اتصال های رایج در میلگرد ها به روش های زیر تقسیم بندی می شود :
1- اتصال روی هم -اورلپ (Overlap)
2- اتصالات مکانیکی-کوپلر (Coupler)
3- فورجینگ با جوشکاری فشار گاز( Gas Pressure welding of rebar)
روش جوش فورجینگ سر به سر میلگرد که زیر مجموعه جوشهای خمیری در مبحث نهم آیین نامه ملی ساختمان ایران می باشد باعث حذف اورلپ در میلگردها میگردد. از مزایای اصلی این روش میتوان، صرفه جویی قابل ملاحظه در میلگرد مصرفی ( تا 30 درصد) و حذف ضایعات میلگرد و همچنین ایمن سازی و مقاوم سازی ساختمان ها در مقابل زلزله بدلیل استحکام بالا در نقاط اتصال میلگرد ها را نام برد.در این روش دوسر میلگرد به کمک شعله و حرارت حاصل از سوختن گاز اکسیژن و استیلن کاملا سرخ شده و به حالت خمیری در آمده(بدون تغیر در کریستالوگرافی ) و با فشار هیدرولیکی درهم آمیخته و فورج میشوند.نکته قابل توجه در این روش ، افزایش مقاومت 25 درصدی در نقطه اتصال نسبت به سایر نقاط در طول میلگرد میباشد به طوری که در تست مخرب کشش هیچگاه میلگرد از نقطه اتصال گسیخته نمی شود.
- ۰۰/۰۳/۲۰